Nanotechnologie is de techniek die het mogelijk moet maken te werken met deeltjes in de grootteorde van nanometers (een miljardste van een meter). Dit is een schaal van grootte die net boven die van atomen (0,060 nm tot 0,275 nm) en eenvoudige moleculen ligt. Een criterium is dat een structuur in op zijn minst één dimensie minder dan 100 nanometer groot is.

Een nanobuis is een langwerpige nanostructuur in de vorm van een holle cilinder, meestal gemaakt van koolstof. Er zijn verschillende soorten nanobuizen, de bekendste is de koolstofnanobuis. Een koolstofnanobuis is een opgerolde laag grafiet, hol vanbinnen, waarbij de lengte tienduizenden malen groter kan zijn dan de diameter.

Koolstofnanobuizen (carbon nanotubes of CNT) zijn ontdekt in het begin van de jaren ‘90. Afhankelijk van het syntheseproces is de lengte van CNT in de grootteorde van micrometers met diameters kleiner dan 100 nm en meestal dicht bij 10 nm. Er bestaan ook verschillende types CNT afhankelijk van het aantal nanobuizen: enkelwandige nanobuizen, dubbelwandige nanobuizen en meerwandige nanobuizen (multi wall nanotubes of MWNT).

In zuivere staat hebben CNT buitengewone mechanische, elektrische en thermische eigenschappen. Eens een goede dispersie van CNT is bekomen, is er aldus slechts een zeer kleine concentratie nodig om onder andere de mechanische eigenschappen van een materiaal drastisch te verbeteren. Het optimale percentage ligt hierbij meestal tussen 0,1% en 2%.